Na het werken in de zorg voor mensen met een beperking heb ik mijn praktijk geopend gecombineerd met docent zijn aan de Hogeschool voor de opleiding Toegepaste Psychologie. In juni 2024 heb ik de knoop doorgehakt en besloot ik om me volledig te gaan richten op mijn praktijk. Dankbaar voor opgedane ervaring in eerdere werkvelden en deze stap nu.

Want toen ik puber was kwam ik zelf met rouw en verlies in aanraking doordat ik in korte tijd plotseling veel dierbaren verloor en na een vrachtwagenongeluk mijn onderbeen. Daarna belandde ik in een persoonlijke crisis. Ik raakte geïnteresseerd in hoe ik daarmee omging: ‘vooral doorgaan, niet mauwen en denken dat de ander het slechter heeft dan ik – want ik ben er tenminste nog’.

Daarbij stuitte ik op eerdere verliezen in mijn leven en ik kwam erachter dat ik mezelf steeds meer verloren had. Ik dacht altijd dat het verliezen van mijn onderbeen de nodige impact had maar het feit dat ik er bijna niet meer was liet diepe sporen na. Doordat de juiste mensen op mijn pad kwamen en ik zelf de drive had vond ik mijn roeping om jongeren, (jong)volwassenen en gezinnen te begeleiden in rouw- en verliessituaties. Want het leven vraagt soms om verder te kijken.